“เขียนยาวหน่อยนะวันนี้.. แต่อยากฝากให้อ่าน”
ประกาศ : เดือนตุลาคม 2560 นี้.. ถึงแม้จะมีวันหยุดยาวเยอะ.. แต่.. ตาลกะแพม มีการวางแผนล่วงหน้าแล้ว ว่าเราจะ “ไม่มีการเดินทางออกนอกประเทศไทยในเดือนนี้”… เราขอเลือกที่จะอยู่บ้านเรา..
เนื้อหาของเพจ YummyMummyTarn ในเดือนตุลาคมนี้ อาจจะมีการโพสเล่าเรื่องท่องเที่ยวบ้างตามสมควร แต่อาจไม่หวือหวาอะไรนัก
โดยตาลกะแพม อยากขอพื้นที่ในเพจของเรา ร่วมแชร์ ร่วมแบ่งปันเรื่องราวเกี่ยวรัชกาลที่๙ เพื่อเป็นการน้อมรำลึกถึงพ่อหลวงของเรา
ตัวตาลเอง… ยังคงไว้ทุกข์มาตลอดมาเกือบหนึ่งปีเต็ม (ยกเว้นบางงาน ที่เจ้าภาพขอเพื่อความเหมาะสม) ..โดยรวมแล้ว สภาพจิตใจ มีความรู้สึกต่อการสูญเสีย ตั้งแต่วันที่ 13 ตุลาคม 2559 อย่างไม่รู้ตัว และเมื่อเดือนตุลาคม เวียนครบมาอีกครั้ง ในปีนี้ ตาลก็ยังไม่แน่ใจว่าสภาพจิตใจจะไปในทิศทางไหน
คนอื่นๆจะรู้สึกอย่างไร ..ตาลไม่รู้.. แต่สำหรับตาล คนไทยคนหนึ่ง มีอายุช่วง 30ปลายๆมากๆ.. ตาลเกิดมาในยุคที่ทันดูข่าวในพระราขสำนักตอนสองทุ่มตรง … เท่าที่จำความได้ ในทุกๆปี.. พ่อและแม่ จะรอคืนวันที่ 4 ธันวาคม เพื่อเปิดทีวีรอในหลวงรัชกาลที่ ๙ .. รอฟังกระแสพระราชดำรัสในวาระวันพ่อแห่งชาติ 5 ธันวาคม…
ตาลเรียนจากโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนเวนต์ ตั้งแต่เล็กจนโต สิ่งหนึ่งที่โรงเรียนของเราปลูกฝังเสมอ คือ เรื่องของการรักชาติ การรักแผ่นดิน การรักพระมหากษัตริย์ของเรา ถึงแม้เราเป็นโรงเรียนแคทอลิก และ ไม่ได้เป็นโรงเรียรรัฐ แต่ตาลสามารถยืนยันได้อย่างเต็มที่ว่า โรงเรียนของเราสอนให้เรารู้จักบุญคุณของแผ่นดิน และ สอนให้เรียนรู้เรื่องราวของในหลวงรัชกาลที่ ๙ อย่างลึกซึ้ง
เมื่อตาลโตขึ้น.. มีสิ่งหนึ่งที่คิดมาตั้งแต่เด็ก และ เป็นความฝันสำหรับครั้งหนึ่งในชีวิต คือ เราจะทำอย่างไรนะ.. ถึงจะได้เป็นเหมือนพสกนิกร ที่เราเคยเห็นในข่าวต่างๆ ว่าได้นั่งแถวหน้าสุด เวลาที่พระองค์เสด็จไปที่ต่าง.. ได้ชมพระพักตร์ของพระองค์ท่านอย่างชัดเจน ..เราต้องทำอย่างไร? คุณตา คุณยายเหล่านั้น ต้องไปกันตั้งแต่กี่โมง? แล้วที่ไหน?
…เคยคิดเสมอว่า เด็กที่โรงเรียนจิตรลดา และ โรงเรียนไกลกังวล โชคดีจัง คงจะมีโอกาสได้เจอในหลวงรัชกาลที่๙ แบบใกล้ชิดแน่ๆ…
เวลาเห็นข่าวต่างๆของพระองค์
ตาลมักจะมีเสียงจากใจใน พูดเสมอว่า “ทรงพระเจริญ” พร้อมพนมมือไหว้พระองค์บ่อยๆ เวลาเห็นพระองค์ออกมาตามงานต่างๆ.. ยกมื้อไหว้หน้าโทรทัศน์นี่แหละค่ะ
“..ตาล..ยังคงฝัน.. ว่าจะได้รอรับเสด็จพระองค์สักครั้ง..ในชีวิต.. “
••24 พฤศจิกายน 2553••
“พระองค์เสด็จไปเปิด คลอดลัดโพธิ์ และ สะพานภูมิพล”
บ้านเราอยู่บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตาลมีโอกาสอยู่ที่ท่าน้ำพร้อมกับแพม รอเฝ้ารับเสด็จ ถึงแม้จะเป็นนาทีสั้นๆที่พระองค์ผ่าน เราก็ตะโกนกันสุดเสียง “ทรงพระเจริญ .. ทรงพระเจริญ” พร้อมโบกธงชาติ.. แน่นอนว่าน้ำตาไหลไม่รู้ตัว และ อิ่มใจมาก
••5 ธันวาคม 2555••
“พระองค์เสด็จออกสีหบัญชร เนื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 85 พรรษา”
“เราขอเป็นแค่จุดเหลืองๆเล็กๆก็พอ”
ความคิดนี้ ทำให้ตาลและเพื่อนสนิท ขอไปเป็นส่วนหนึ่งของประชากรของพระราชา การเดินทางไปค่อนข้างลำบาก แต่เราดีใจกันมาก ที่เราทำสำเร็จ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เข้าใกล้บริเวณที่จะสามารถมองเห็นพระองค์ได้อย่างเต็มตา
วันนี้เป็นวันที่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก และ เป็นวันที่ได้กล่าวคำปฎิญาณเหล่านี้ พร้อมๆกับประชาชนคนไทยอีกหลายแสนคน ต่อหน้าในหลวงของเรา…
‘ข้าพระพุทธเจ้า จักยอมตายเพื่อรักษาไว้ซึ่งพระบรมเดชานุภาพแห่งพระมหากษัตริย์เจ้า ข้าพระพุทธเจ้า จักจงรักภักดีและถวายความปลอดภัยต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท จนชีวิตหาไม่ ข้าพระพุทธเจ้า จักเชิดชูและรักษาไว้ซึ่งเกียรติยศ เกียรติศักดิ์ ของประชาชนพระองค์ ทั้งจักปฏิบัติตนให้เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ทุกประการ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ’
เสียง “ทรงพระเจริญ.. ทรงพระเจริญ”
ดังกึกก้องไปทั่ว นี่คือเหตุการณ์จริง เราไม่ได้ดูจากหน้าจอโทรทัศน์แล้วคราวนี้
ครั้งหนึ่งในชีวิตจริงๆค่ะ มีความสุขมาก
••13 ตุลาคม 2559••
“วันที่ไม่อยากให้มาถึง”
ได้ยินข่าวมาเรื่อยๆ…
ณ เวลา 19.00 น. ใจสลาย พร้อมคำแถลงอย่างเป็นทางการ ผ่านทางโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจ
..รู้.. เข้าใจความจริง.. แต่ทำใจไม่ได้..
••14 ตุลาคม 2559••
หลังเที่ยง ตาลกลับบ้าน รีบเตรียมตัว และ เดินเท้าจากบ้าน ไปสู่ท้องสนามหลวง
ใช้เวลาประมาณ 2 ขั่วโมงกว่า ตลอดเส้นทางการเดิน เราต่างพบเจอผู้คนที่สวมใส่เสื้อผ้าสีดำ
เราต่างรู้กัน ว่าจุดหมายของทุกคนจะไปไหน
เราก็เดินตามๆกันไป เพื่อให้ทันพระราชพิธี ในเวลาเย็น
จุดที่เราสามารถเข้าไปใกล้สุด คือ ด้านข้างของวัดพระแก้ว ทุกคนมีแต่ความโศกเศร้า
เราจะเห็นผู้คนทุกเพศทุกวัย ที่มารอขบวนด้วยสีหน้าของคนอมทุกข์
สำหรับตาล.. แย่ค่ะ.. เข้าใจถึงบรรยากาศของเรื่องสี่แผ่นดินเลย
เรานั่งรอขบวนกันที่พื้น จนเมื่อเวลามาถึง ทุกอย่างเงียบสงัด มีแต่เสียงแตรนำขบวน และ เสียงสะอื้นจากคนรอบข้าง.. รวมทั้งตัวตาลเอง สิ่งที่ทำได้เมื่อขบวนพระองค์ผ่าน คือ การกราบพระองค์พร้อมกับใจที่ไม่อยากจะเชื่อ ว่าเป็นเรื่องจริง 🙁
จากที่ทุกครั้งที่ดูข่าวของพระองค์ ความเคยชินตลอดเวลาที่พระองค์เสด็จไปแห่งใด เราจะได้ยินแต่คำว่า “ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ”… มาในวันนี้ เราไม่สามารถเปล่งเสียงแบบนั้นได้อีกแล้ว
••6 กุมภาพันธ์ 2560••
..ตาลมีโอกาสไปสักการะพระบรมศพ…
เป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และ ครั้งสุดท้ายในชีวิตจริงๆ
ที่ได้อยู่หน้าพระองค์แล้ว ซึ่งตาลถูกจัดอยู่แถวหน้าสุด
เลยทำให้สามารถมองเห็นพระบรมโกษฐ์อย่างชัดเจน
เวลาเพียงไม่กี่นาที จะกลายเป็นความทรงจำตลอดไป
.. สุดท้ายเราก็ได้มากราบพระองค์อย่างใกล้ชิดแล้ว..
พ่อหลวงจ๋า หลับให้สบายนะคะ ต้นไม้ที่พ่อปลูกจะสวยงามและยิ่งใหญ่..
ฉันจะเดินตามรอยพ่อ.. ดังที่พ่อบอกเสมอว่า ..
“ไม่ต้องจำว่าพ่อคือใคร แต่ให้จำในสิ่งที่พ่อทำ”
ตาลภูมิใจในความเป็นคนไทย และ ภูมิใจที่เกิดในรัชกาลที่๙
พระองค์จะสถิตย์ในดวงใจของเราเสมอ
ขอขอบคุณทุกท่าน ที่อ่านจนจบนะคะ
ตาล #ฉันเกิดในรัชกาลที่๙
เพจ #YummyMummyTarn